Als ik vraag Pleun wat ben jij, zegt ze 'een vette aai' oftewel vetaoi (smeerpoets). Nou dat is heet hier wat een klerezooi, midden op de hoofdweg nou meer hoofdpad de putdeksel eraf, diep gat. Kruising is omgeploegd vol gaten en bulten. Langmusi is toch top

Gistermorgen vertrokken, we rijden door de graslanden, het hoogland wat een sensatie voor ons is dit nog mooier als de Icefield park highway. Besneeuwde bergen, valleien, graslanden overal yaks en schapen. Her en der een huisje met yakstront op hopen voor in de kachel, af en toe een tent, grote witte vierkanten, modern maar ook hele kleine pubtentjes en daar leven ze. Grote marmotten schieten weg. Herders op hun paartjes door het veld. Hele mooie blauwe hemel maakt alles nog intenser. Alleen ook deze is ooit aangelegd en daar blijft het bij, gaten,slingert van links naar rechts en dan nog flinke klappen. Laatste stuk is een 2baans autoweg.

Langmusi

Lange straat met einde een y splitsing gister de linkerweg/pad genomen. Langs een klooster. Rechts is er ook een die hebben we vandaag bekeken. Nee we zijn er niet in geweest maar er langs gelopen, Genoeg monnikendiensten gezien. Volgen de pad langs de kloostermuur met de gebedsmolen, steken een wei over en komen bij een grot. We hebben niets gepland laten komen wat er komt nou dat komt. In de grot waar je diep bukkend in moet zitten monniken te bidden en te zingen, kippevel. Een beek loopt er langs en die volgen we een stukje. Kinderen in monnikenpij wenken me, ze zitten hoog in een grot. De steile helling met een aan elkaar geknoopte tibetaanse zijde sjaals, ze wenken me en ik naar boven, heftig merk nu de hoogte, hartje klopt snel. Wil, ik doe hoogtestage dus maak je borst maar nat, fiets je helemaal klem. Wandelen terug, weer langs de gebedsmolens, een groep tibetaanse vrouwen komt ons tegemoet, zingend, gaan aan de kant staan en met natte ogen laten we ze voorbijtrekken.

Vandaag de rechterkant, langs het klooster met de gouden koepels, duidelijk een meer welvarende orde. Volgen een pad naar boven dwars door de weilanden mat daarachter de bergen. Ze lijken heuvels maar het zijn toch 3500-4000 ders. Halen een vrouw in, ook zij komt van beneden, draagt de hele tijd een kind van een jaar of 3 mee op de rug. Einde pad beneden in de vallei is haar dorpje, een nederzetting van stenen huisjes. Keren om en slaan een pad in, door het veld komen we bij 2 palen, die markeren de begraafplaats oftewel de sky burial. Hier worden de overledene neer gelegd en na een ceremonie, ja zoek dit maar eens op, zeer bijzonder, luguber als je het leest maar nu voor ons heel aangrijpend. zeker omdat dit ook weer de tibetaanse cultuur is. Verder de middag wat gewandeld, de omgeving, de rust, de zon gewoon het hier zijn en bijkomen van alle indrukken, best heftig. Kap er mee, Nel heeft haar thermoskan leeg.