Zit nu in Dali, Sam's hotel, even te typen. Vanmorgen een fiets gehuurd, voor het exhorbitaante bedrag van €2,00 per dag. Naar de 3 pagodes en dat is best pittig lange klimmen, zeker voor Nel zwaar op dat damesfietsje. Dus ewen rusten, het is ook behoorlijk warm. Straks proberen we naar het meren te fietsen. Onze kaart is een schets en daarop is alles dichtbij maar in werkelijkheid valt het vies tegen

Even nog wat dingen die je zomaar tegen komt. In Songpang en Chendu was Nel niet zo populair. 's-Avonds in het hotel de telefoon rinkelt, ik neem op, een vrouwenstem die ratelt. Zeg daar weet ons Nel alles van, en geef haar de hoorn. Hello meer kan ze niet zegeen want de lijn wordt verbroken. Wat zou dat toch zijn!!!. Vliegveld Chendu, groot, modern gebouw en natuurlijk heel schoon. Nel gaat 2 potten noodles kopen. Meteen een man of 8 om te helpen, eentje kent wat engels. 'Not spicey' en ze zegt yes. Overal tappunten met heet water en even later heerlijk eten. Maar al snel de roep om water. Haal een fles uithet schap en het meidje begint te giechelen als ze het water in kanaaltjes over mijn schedel ziet stromen.Busstation Liijang, voor een bustrip van 4 uur naar Dali. Dan moet je natuurlijk wel even naar het toilet. Nondukei stap binnen zie ik er 4 zitten bouten in het volle aanzicht. De mijne trekt zicht spontaan terug om te beginnen aan een 2e cyclus spijsvertering.

Liijang: Een hele mooie oude handelsstad, ommuurd. De huizen vormen de muur en daarbinnen taloze steegjes, hofjes en de houtbewerkte huizen.Ons hotel bij de zuidpoort heeftzo'n hofje. Vroeger woonden men hier in een vierkant. nu de kamers die de tuin ommururd.Helaas massa toerisme, chinezen en een enkele westerling. Daarom weinig in het engels. Alles winkeltjes, vierkante hokken barstensvol van hetzelfde. Grote restaurants maar ook op de hoek vrouwtjes die hun eenvoudige etenswaren verkopen, een pan op het vuur waarin iets pruttelt. Maar toch de moeite waard, zeker in de morgen dan is het rustig en zie je de vrouwen de was doen in de waterbekkens van het riviertje. Op het plein een groep vrouwen aan het dansen, met die enkele chiese tourist die neit steeds in de weg loopt, is het mooi om te zienGisteravond in de schemer was het een kermis rondom deze dansende Bai vrouwen. Toch is dit folkore maar 20 mtr verderop een keiharde disco met enkele danseressen. Neem toch niet alles over van het westen. Gaan dan ook andere kant van de rivier wandelen, meer eigen stadsmensen en stukken minder andere doelgroep. Overal en altijd wordt er gegeten in de lokale die er ooit niet uit zien naar onze maatstaven. Een huis is afgebroken, vrouwen sjouwen op hun rug in grote manden de puin weg. Specie met de hand omgezet en versjouwd. Op het gemak maar toch. Neem toch de arbo van het westen over en niet die takke discoherrie.

Gister met de bus naar Dali, dwars door de akkers, de rijstvelden. Elke stukje wordt benut. Over de bergkammen begroeid met de grove den in de donker rode aarde. De vlakte net voor Dali is als een groot rijstveld de tinten groen, doorsneden met talrijke lijnen, de dijkes. De rijst wordt gepland, de akkers met een hak omgezet. Harde arbeid.

De scharensliep (messenslijper) loopt net voorbij met een verstrekte megafoon. Hij is niet te beroert om zelf te roepen maar heeft werk genoeg om zijn fiets de helling op te duwen. Elke minuut is her weer anders. Duiken er weer gauw in