het is middag, bar heet en weer barstenvol met indrukken, mooie, indrukwekkende, terug in de tijd mijmeringen. Heerlijk rustig in de lounge van Sam's Hotel. De mooiste tot nu toe, heel relax, vriendelijk, persoonlijken heel schoon. Grote kamer we hebben er, zelfs 2 hele grote, dus 4 persoons. Nemen de rust, Nel op bed lezen en ik zit bioj het raam. Te schrijven en te genieten wat er passeert. Gewoon een kei gave stek.

Rijstvelden, dorpse sfeer van weleer

Gistermiddag met de fiets langs de ommuurde oude stad, de grote weg overgestoken, een betonpad op richting meer. We zien wel waar we uitkomen of we terug moeten. En mooi, nondeknetter. Betonpad wordt smal pad op een dijkje, vol modder en stenen tussen de rijstvelden door. Maar ook perceeltjes met knoflook, aardappellen en maisplanten.Talloze vrouwen enkeldiep in het water, zijn rijststekken aan het planten.ergens ertussen zijn ze aardappels aan het rooien. Mannen hakken de vette rode aarde om, zijn in het water de bodem aan het egaliseren (lijkt het) In de verte in de zindering de bergketen, kwetternede vogels, gepraat van de vrouwen. Wat is dit mooi. Vroeger op de lagere school hingen er wandplaten van de velden in Indonesie, die komen nu tot leven. Een rechte streep door de velden, komen bij een hele oude poort een dorp in. De weg is meer een pad vol geulen, gaten, onverhard tussen de huizen in. Zijn een mansdiepe fundering aan het maken, hakken, sjouwen, man en vrouw alles met de hand. De pad half versperd. 'Hello' en altijd die vriendelijkheid terug. Komen op een pleintje, echt terug in de tijd. Onder een boom zitten de oudjes te zitten. Een manneke lurkt aan een forse pijp.Kopen een fles bier en de vrouw zet spontaan meteen 2 stoeltjes bij de koelkast. Dompelen ons onder in dit dorpssfeertje. Stukje langs het meer en zo terug naar de oude stad Dali

Dali, vierkant ommuurd met zijn poorten

Het nieuwe Dali ligt verderop in de vallei. De oude stad is een groot vierkant ommuurd met op elke zijde in het midden een groot poortgebouw met de welvende daken. Elke zijde is ongeveer 2km. Heel anders dan Liijang waar talloze steegjes waren en bewerkte huizen maar ookde massa. Hier rechte wegen met zijwegen veel strakker en geen houten versieringen. Wel veel minder toeristen, ze zijn er wel, busladingen, maar valt minder op. Alleen het kruis dwars door het midden van hoofdpoort tot hoofdpoort is het druk, winkeltjes met dezelfde prullaria. Fietsen ergens dit stadje binnen. Hebben een schets als plattegrond, lang niet alles staat er op. Zolang we binnen de muren bllijven komen we vanzelf wel ergens goed uit. En trouwens we hebben geen doel. Slaan links af, de weg loopt dood en dat merken we. Recht op een militair complex, de wachten schreeuwen naar ons. Eeen tje komt uit zijn wachthokje. Nondeju hadden we bijna de 3e wereldoorlog ontketend. Nel pissig, ik kan er wel om lachen maar we draaien snel om en kijken niet meer. In een cel op droge rijst trekt ons niet. Een straatdeel is gericht op de westerse tourist en daar eten we. een keer friet met heerlijk vlees. Leveren de fietsen in en wandelen in de schemer langs de drukte af naar ons knus hotel, voor ons is het een guesthouse