Giggling tree mooi stekje in het Karstgebergte

De weergoden zijn ons goed gezind. Juni begint de regentijd, ze hebben netjes gewacht tot we weggaan. De hele nacht en nu de hele morgen algestage loodrechteregen, die de benauwdheid wegneemt maar waar jeeven nat van wordt. Tropische buien, kort en hevig? Nou deze is lang en traag. Giggling Tree heeft veel knusse lokaaltjes om te vertoeven, zitten nu in de tuin, getik op het dak,kringen in het rijstveld. Weekend was feest voor de Chinezen, het Drakenfeest. Nou ze hadden de zondag er een paar blikken van opengetrokken. Nondeknetter wat unne broelie bij de uitstapplaats bij de brug en bij Moonhil. Wat een een gat in het gesteent niet te weeg brengt en het is nog per ongeluk ontstaan door de natuur. Hele vloot bamboevlotten die aanmeren, weer opgeladen worden en terug naar startpunt vlakbij Giggling Tree. De uitbundige chinees op het water. Op een terras genieten we ervan. Lange sliert bussen, auto's en vooral fietsen en deelectroscooters richting Moonhill. Het beroemde gat, de moddergrotten, groentetuinen, watergrotten, hele rimram fietsen we voorbij.Een veldweg in, door de vergetelheid. 80-20 regel is nu 99-1 regel. Stoffige keienpad, langs de bebouwde perceeltjes, elke plekje wordt benut. De bevloeingskanaaltjes van klei of beton. Stille gehuchtjes, vierkante huizen waar de deuren open staan. Een koe loopt er niets kapot binnen, kale donkere ruimte, bank, aanrecht of wat er op lijkt en vaak de moter midden in de herd. Volluk roepen we en de winkelier komt langzaam uit zijn slaap. Drinken hier fles vruchtenyoghurt, nergens iets te eten gezien. Nel de hongerklop, het is vies, heel vies benauwd. Zelfs onze bril zweet en die hoeft toch niet veel te doen. Missen in een dorp een afslag,waren te veel aan het kijken hoe hier buiten in een steegje het vlees zo op tafels uitgestald ligt. Twijffelen wel of er een weg was want de kaart deugt niet zo. Roepen paar keer Yangshou en altijd reageert er wel iemand die begint dan te vertellen en gelukkig ook te wijzen waarheen. Helaas laatste stuk over de brede weg. Terrasje pitsstop. Een auto stop, 2 jongetjes stappen uit, moeder vraagt of ze met Nel op de foto mogen. Nel krijgt een prachtige lotusbloem en een stralende familie rijdt even later weer weg.

Lichtshow

De art director van de openingsceremonie OplympischeSpelen heeft hier ook een schouwspel getoverd. Openluchttheater aan de rivier de LI. De bergen prachtig uitgelicht, de artiesten op de bamboevlotten met hun spel met de lange rode doeken die in en uit het water getrokken worden. Maar vooral het klapstuk op het einde, alle artiesten, als skeletten verlicht, over het water in strakke lange strakke rij bewegen. Heel bijzonder. Maar waarom houden die klote chinezen hun waffel niet tijdens dit spektakle, blijven ze niet zitten tot het afgelopen is en dan een dendernd verdiend applaus. Nee zitte te sms'en, blijven kwetteren en lopen gewoon aan. Gelukkig blijven ze wel zitten als ze tig gigabytes aan beeldmateriaal verslinden.

Yangshou

Gister naar de stad, half uur fietsen. Belangrijkste en drukste straat is de Weststreet. De oude vierkante winkeltjes, zeg maar kamertjes propvol worden afgewisseld met moderne winkels, zelfde oppervlaktemet westerse kleding maar ook de westerse keiharde beats. Grote overdekte markt waar je als dierenvriend beter niet kunt komen, een doordringende meur. Ernaast de talrijke groente en fruithandel. Maar ook op straat zitten ze met wat twijgjes, busseltjes groente, stukjes hout geduldig te wachten op klanten. Helemaal verbaasd als we door de geopende deur de tandarts voorovergebogen C4L3 zien boren. De wachtenden zitten achter hem en de patient in vol aangezicht de bek wagenwijd open, zonder geluid. In de touristenstraat barstenvol winkeltjes onze souvernirs. Vandaag geen rijst maar de Mac met zijn friet en mcflurrie.

Epiloog

We gaan nog een keer sweet and souweer of fried rice eten hier in de Giggling Tree en dan met de taxi naar Guillin waar we vanavond naar Gouanzou vliegen. En dan naar huis.

Iedereen bedankt voor de fijne reacties op ons reisblog, de hartelijke mailtjes.

Wij hebben een topreis gehad!!!!!!!!!

houwdoe peer en nel

fietsen, bamboevlot en de 80-20 regel

De zon breekt maar een enkele keer voor een paar minuten door, geeft niet toch al heet en benauwd genoeg en zo blijft het landschap een schimmenspel.

op de fiets stroomopwaarts de rivier volgend

Huren een fiets bij Giggling Tree, krijgen ereen routebeschrijving met fotoos bij en beginnen onze tocht over merendeel onverharde paden, door de velden en langs de schamele huisjes. Meteen al bij einde harde pad vanaf guesthouse op de t- sprong wordt er geroepen ' bamboe' en dan wordt onderweg vaak geroepen. Overal opstapplaatsen voor het vlot varen. Veel heel veel liggen er in het water, heel gewild. Mooie route in alle rust alleen na het oversteken van een brug rijden we door een gehucht en vrouwtje roept'bamboe' , No, zeggen wij en dat herhalen we tig keer, op discrete afstand blijft ze volgen. Zodra we stoppen roept ze'bamboe'en wijst. Een boer, hij ploegt voort, in een klein perceel is hij in de donkerbruine modder met zijn os aan het ploeteren. Wat een schouwspel zo tegen de acghtergrond van de kegels, de weerspiegelingenin het water, Discovery beelden. Komen bij de Drakenbrug, toevallig het vrouwtje met het roze jasje ook. Cafeetje en laat het nu precies koffietijd zijn. No, no bamboe en ze gaat verderop zitten. Met vol zicht op de oude bolle (romeinse) voetbrug, de passerende bamboevlotten, een visser met zijn aalscholver, de huizen aan de waterkant. Maar vooral de weerspiegilingen in het water zijn fabelachtig mooi. Hier geen heksenketel van toerisme, een groep zien we maar vertrekken. Duidelijk de 80-20 regel en die zoeken wij altijd op. 80% van de bezoekers blijven op de 20% van het gebiedoftewel kluitjesgedrag.Hier willen we wel varen.

bamboevlot

Het zo trouwe vrouwtje gunnen we het. De fietsen mee op het vlot en in alle rust puntert de man met zijn lange bamboestok ons stroomafwaarts. Af en toe een waterversnelling waar in het begin een vlot ligt met daarop fotograaf, pc en printer. Nee geen foto voor ons we hebben er al 4 kuub. Verder helemaal niemand ja, een enkele, visser, veldarbeider,of een man die zijn vlot terug boomt naar de brug. Oase van rust omgeven door de rijstvelden.De wazige reuzen molshopen.werpen hunweerspiegelingen in het rimpelloze water. Zo 2 uur in aller stilte slechts onderbroken door kwetterende en roepende vogels. Onze bootsmanzegt niet veel weet ons goed in te schatten. Waar het eindpunt is wordt wel duidelijk, de kermis is in volle gang. Hele meute op het water tussen de fototenten door. Ze worden naar een versnelling geroeid daar even uitstappen, het vlot erover getild en dan begint het gegil en geposeer in allerlei standjes met vaak ook nog hett v-teken. Elkaar nat spuiten met lange dunne drukspuiten, denk aan een lange fietspomp. Zij de 80 op de 20 en wij de 20 op de 80. Zogeeft een ieder op zijn eigen manier zijn beleving van het vlotvaren weer.Einde bij een brug zonder naam en fietsen laatste stuk rustig terug over de weg met vals plat.

nog een stukje appeltaart aan rand rijstveld, barstensvol kwakende kikkers, schrille geluiden. Op de binnenplaats best druk, gezellig, de reisverhalen, de ontmoetingen. Wij gaan skibo-en.

God schiep de aarde en als toetje het Karstgebergte

Meestal gaat men naar een exotischstrand om bij te komen van alle reisindrukken,ervaringen voor men naar huis gaat. Wij houden net zo van wentelen dus kiezen op aanraden van Marieke en Martijn Yangshuo in het Karstgebergte.Bijkomen, zijn steeds aan het 'flippen' , je raakt van het padje, wat een natuurpracht. Nel geeft me 's-avonds een breiwerkje om de volgende dag weer te kunnen 'wauwen'. Ongelooflijk als grote schuimpjes, los of aan elkaar gesmolten met ruggen liggen in lange ketens de bergen vaak tot de top begroeid met bomen. Tussen de bergketens in de vallei de rivier, de rijstvelden en gehuchtjes. Zitten nu in de Giggling Tree guesthouse, stukje buiten de stad, midden in het veld. Net gefietst en met bamboevlot terug. Straks meer daarover.

Met de boot over de Li rivier dwars door het Karstgebergte naar Yangshuo

In Guilin neem je de boot werd verteld, na een hele tijd rijden ben je eindelijk een stad uit en is dit nog eens geen grote. Voor de duidelijkheid schat ik zo in dwars door den bosch naar tilburg en dan sla je rechts af de grote weg op. De haven met heel heel veel boten, in brede rijen naast elkaar. Zo'n 60 per dag vol heen en zowat leeg terug. Maar helemaal geen hinder. Zitten op het bovendek en krijgen een plaats toegewezen aan een tafel voor 6 ppersonen, samen met een heel vriendelijk duits echtpaar. We zitten er natuurlijk nauwelijks alleen met de lunch die echt op zijn chinees opgediend wordt in talrijke schalen met allerlei vlees en groente gerechten en deelt dit met elkaar. Op de voorplecht en op het dak is volop plek en gelegenheid om op het gemak te genieten van deze schoonheid der natuur. De zon komt haast nooit door de nevel van het tropische weer. Mystiek liggen in de verte de schimmige bergkegels.In degrijze waas tekenen ze af en dichterbij worden het groenbegroeide steenmassa's. Vissersbootjes roestbakken, bamboevlotjes met koopwaar maar ook met touristen. Talrijke bochten,de brede rivier veranderd vaak in heel smal waar ternauwernood de boten elkaar passeren. Relaxte trage gang van de nauwelijks te horen boot. Graslanden met vee, een buffel zwemt traag naar de oever waar zijn familie staatte grazen. Zo komen we na 4 uur in Yangshuo. En weer een omslag, wat een drukte. Er kunnen geen taxi's bij de steigers komen. Sjouw met de rugzak en dagrugzak tussen de stalletjes door, bloedheet, er gaan duimen op als ze me zo zien. Maar dat geleur, een man maakt snel een foto van iets en meteen geld. Verziekt alweer. Geen adres in het chinees, hoe nu. En altijd komt er een oplossing, man en vrouw die vanaf de boot met ons meeoplopen helpen ons. Zij is chinese en spreekt heel goed engels. Zij belt voor een busje en eerst naar hun adres en zij legt dan de chauffeur uit waar wij naar toe moeten. Zo gaat het al de hele reis, altijd wordt het opgelost, even geduld hebben, geen paniek komt er iemand die helpt.

giggling tree

Ned echtpaar heeft een rij boerenhuisjes verbouwd tot een prachtig rustiek guesthouse. De 2 gebouwen omsluiten de smalle binnenplaats. Een terras aan de voorkant pal aan de rijstvelden. Ontvangst door uitbundig chinees meisje die ook wat ned spreekt op een aanstekelelijke manier. De trap op naar de kamer, spullen op bed en ze begitn te zingen en meteen komt een ander meisje met een bord met appeltaart en kaarsjes. Samen zingen ze 'happy birdsday' Tjee wat gebeurt er. Verrassing van Marieke en Martijn, die hebben dit geregelt. Nou Nel heeft wel een hele bijzonder verjaardag. Op de dag een liefdevol filmpje op internet van Pleun en Sjors en nu dit. Volgend jaar weer zo. Niets uitpakken eerst koffie gebak, wat is dat lekker.Tropisch benauwd maar gaan meteen stukje wandelen. Vlakbij is de Luyong rivier waar men met bamboevlotten afzakt. Gaan we morgen doen. Gaan nu eten, nee geen rijst maar patatje oorlog, echt ze hebben hier hutspot, schnitzel en natuurlijk appeltaart, maar ook de chinese keuken. Komen niets tekort. In het donker wandelen we in de avond langs de velden over een betonpad. Orkest van kikkeers en insecten. Vuurvliegjes lichten ons bij.

De rijstterrassen, ongelooflijk mooi

2 dagen Pin'An een dorpje in de befaamde rijsterrassen. Deze zijn eeuwen geleden cm voor cm aangelgd tot iets fascinerend. Nu al en dan hebben we eigelijk een beetje pech want het planten gaat pas over 14 dagen gebeuren. Van boven kijkend op die schijven met water als drakenschubben tegen de hellingen. Wandelen er tussendoor en boven langs. In de diepte ligt dan het dorpje met de hoge en langwerpige houten huizen. Her en der wordt er gewerkt, tot de knieen in de bruine modder, de kanten onkruidvrij maken, de grond omwoelen met een grote hak. 2 Uitkijkpunten, nr 2 is een pad omzoomd met stalletjes waar de vrouwen zitten met het lange haar. En dat is heel lang. Voor een euro maken ze de gitzwarte strengen los die op het hoofd zijn gewikkeld. Wordt toch wel opgedrongen en och we doen een keer mee. Meteen wordt er een tweede bijgeroepen, wat een haaibaai. Geroutineerdwikkelen ze de strenge haar los en tot op de knieen komt het, foto, lachen, mutsje op en klaar. Telkens als ze weer komen laten we een foto zie, al en dan is het over. Naar uitkijkpunt 1 is veel verder lopen, zonder kraampjes maar dwars door de velden. En dat doen we van onder uit het dorpje naar boven naar punt 1. bovenlangs naar punt 2 en weer via 1 naar beneden het dorp. Naar 2 is het veel drukker . In de ochtend tot 11:00u is het rustig en dan komen de karrevrachten chinezen het dorp. in na een best vermeoide klimbeneden vanaf de parkeerplaats.Op eigen kracht of gedragen in een draagstoel. Ook je tassen worden in manden gedragen als je er voor betaalt. Vinden het genant, vette dure camera;s en dan je fototassen in de mand en zo'n vrouwtje zeult haar eigen een bult maar ja het is inkomen. Ze gaan op en neer naar uitkijkpunt 2, wel het mooiste, linchen en tegen 16:00 u is het weer rustig. Maar weinge blijven overnachten. Aan een beekstroom liggen de huizen tegen de hellingen, kriskras verbonden met verharde paden, die heel smal zijn met een zijde vaak een diepte. Gewoon nog het dorp helemaal niet aangepast aan de hordes touristen alleen de hotels, restaurantjes verraden hiein iets. Niets voor in het donker nergens verlichting. Jammer dat in deze periode het altijd mistig is, zien de bergen niet echt goed, schimmig en dat geeft ook weer iets mystieks. De zonsopkomst kan heel spectaculair zijn alleen nu te verstrooid licht. Toch staan veel fotograven er heel vroeg voor op. Een van de hoogtepunten van deze reis.

rijstveld terrassen, zo van het plaatje

alleen meer schrijf ik niet. want

het is zo genieten hier vanafguesthouse op de rijstveldenterassen

het is heel warm, benauwd tropisch denken we want we zitten hoogte Laos

verbinding is heel zwak

kan toch geen fotoos erop zetten

wil je meer weten google op Guilin, Ping'an en je ziet debeelden die wij ook hier live zien

taxi - bus- taxi - vliegtuig - bus - taxi oftewel Dali - Kunming - Guilin

De bus van 08:00 u volgens ons. Zij dachten 08:30u . De chauffeuse wordt zenuwachtig en begint driftig te beel en harder te rijden. Stoppen rijden weer een stukje, stoppen en meteen komt er een bus aan. Haast in de bus worden we geduwd. Ho ho jouw schuld, doe eerst de hoes om de rugzak en stap in. In een bijna volle bus beginnen we aan de goed 320 km reis. Naast me zit een vrouw en haar leer ik een sudoku oplossen. Spreekt weinig engels kent wel de getallen in ieder geval tot 9. Geef haar er eentje en verwoed begint ze er aan, de bovenste rij is al snel ingevuld en na een uur begint ze met haar hoofd te schudden. Nee het klopt niet echt. Geef haar er enkele voor thuis mee. Mooi toch. Kunming lijkt ons een vervuilde stad, stappen uit bij een klein busstation waar we meteen besprongen worden door mensen die vervoer aanbieden als taxi. Stappen in een reguliere en na een lange rit door deze inmens grote stad komen we op het vliegveld voor goed 3 euro. Na 4 uur wachten, zonder enige verveling, verlaten we Kunming en in het donker landen we op Guilin. Met de bus naar de stad. De eerste stop uitstappen maken ze ons duidelijk. Doen we en staan ergens langs de weg in weereenhele grote stad. Meteen weer die horzels, een man laat Nel een briefje van 30 (3 euro ) zien, dat is de prijs. Negeren hem en stappen weer in een taxi met meter. Na ongeveer een kwartier stappen we bij het hotel uit en rekenen 0,70 cent af. Weer een totale ommekeer, van een knus, gezellig guesthous in een voor ons heel groot hotel met veel marmer, kil, zakelijk. Grote kamer met zicht op de zijtak van de Li rivier die we over enkele dagen bevaren naar Yuantzhou.

Xizhou, de lokale markt en de aalscholver

Wilde met de fiets naar het Bai dorpje Xizhou. Dikke 25 km, een rechte glooiende weg na een stuk stad, veel verkeer en de blakke zon. En met de taxi zegt Sam, de eigenaar van het hostel, ben je er voor 10,- euro. De chauffeur blijft wachten Nou dat is niet zo moeilijk. Met een busje want het is natuurlijk wat hij zelf dan regelt maar goed voor die prijs. Bij het dorp rechtsaf meteen een totaal kapot gereden betonweg/pad zo de markt op. Wauw wat een heksenketel. Op de Y splitsing staat het muurvast, er wordt getoeterd, gewezen en gekeken. Millimeterwerk enverdomd ineens is de kluwen ontward en het sjokt weer verder, zonder de middelvinger maar wel getoeter. Paard en wagen zijn voor personenvervoer.Handkarren, driewielers, afgeladen vol, busjes we moeten even bijkomen van deze kakofonie. De markt is met van alles, groenten, vis in emmers en in bakken. Kippen die uit een veel te kleine kooi gesleurd worden en al dan niet er weer in gefrot naar gelang het bod. Nee zien geen honden, katten of andere rariteiten zoals insecten. De Bai vrouwen in hun indigo blauwe kleding. En de muts maar ook veel de bekende strooihoeden ) denk aan carnaval) Zijn de enigewesterlingen maar ook de enige tourist nergens een camera te bekennen en wij lopen frank en vrij over deze exotische markt.

de aalscholver met dichtgeknepen nek

Naar de vlakbij gelegen haven ,wauw even een omslag. Net nog in het volle dagelijkse leven, plomp in een attractie. Totaal niet verwacht. Toch maar een ticket kopen, met lichte tegenzin, we willen de aalscholver vis zien vangen voor de visser. Worden naar de sloepen gebracht waar er 3 al bijna vol zijn en wij, yes wij mogen in de 4e met zijn tweetjes in ons oranje zwemvest. Een Bai vrouw aan de riemen. Stuk verderop ligt de boot van de visser, een vrouw als roeister en de aalscholvers netjes op een rij aan weerszijde op de reling. Demo hoe men met aalscholvers vis ving voor de markt. De visser grijpt er eentje bij zijn nek, grist hem of haar van de reling en behendig knoopt ie het nekkie bijna dicht en aalie wordt weer terug gezet en blijft rustig zitten. Zo heel het rijtje zo'n stuk 12 totaal. Dan worden er twee op een stok gezet, aan iedereen goed laten zien en dan zwiep de lucht in en de vogels plonzen paar mtr verderop de plomp in en beginnen met duiken. De rest sleurt ie van de reling en werpt ze de lucht in en ook die beginnen gretig te duiken en te zoeken. Eentje heeft een flinke te pakken en begint meteen te slikken. Verder komt de vis niet, touwtje zit in de weg. De visser jast hem meteen uit het water en demo. Trekt de vis enkel keren voor de foto stukje uit de bek. Dan helemaal eruit en de aalscholver krijgt een paar handjes vol kleine visjes toegeworpen. Nog een keer een dikke vangst en het zelfde ritueel. Hij werpt paar handenvol visjes in het water waar de aalscholvers in kluwen opduiken en het is afgelopen. Terug en met gemengde gevoelens hebben dit zeker niet willen missen. Dierenleed, voor ons mischien wel, was nog niet zo lang geleden kostwinning, de dolfijn in Harderwijk voor recreatie in een veel kleinere bak water. De visser komt naast ons en Nel krijgt pardoes ,want de gebaren en gepraat begrijpen we niet, 2 aalscholvers op haar handen. Na enig gebaar begrijpt de roeister dat ik wel een stukje wil. Ruilen van plaats. Lange halen snel thuis. De vissersvrouw merkt dat ze achter blijft en zet er ook de sokken in, de visser pedelt zijwaarts mee. Mooi wedstreijdje, kon het niet laten en met luide bijval van de chinezen. De visser steekt telkens zijn duim op, de vrouw, ja of die het echt leuk vondt, ze roeide der eige het leplazerus. Verdiende pauze zowel voor haar als de aalscholvers. En wij terug naar de rust van ons guesthouse. 's-avonds nog de stad in.

Dali ommuurde stad met zijn poortgebouwen

het is middag, bar heet en weer barstenvol met indrukken, mooie, indrukwekkende, terug in de tijd mijmeringen. Heerlijk rustig in de lounge van Sam's Hotel. De mooiste tot nu toe, heel relax, vriendelijk, persoonlijken heel schoon. Grote kamer we hebben er, zelfs 2 hele grote, dus 4 persoons. Nemen de rust, Nel op bed lezen en ik zit bioj het raam. Te schrijven en te genieten wat er passeert. Gewoon een kei gave stek.

Rijstvelden, dorpse sfeer van weleer

Gistermiddag met de fiets langs de ommuurde oude stad, de grote weg overgestoken, een betonpad op richting meer. We zien wel waar we uitkomen of we terug moeten. En mooi, nondeknetter. Betonpad wordt smal pad op een dijkje, vol modder en stenen tussen de rijstvelden door. Maar ook perceeltjes met knoflook, aardappellen en maisplanten.Talloze vrouwen enkeldiep in het water, zijn rijststekken aan het planten.ergens ertussen zijn ze aardappels aan het rooien. Mannen hakken de vette rode aarde om, zijn in het water de bodem aan het egaliseren (lijkt het) In de verte in de zindering de bergketen, kwetternede vogels, gepraat van de vrouwen. Wat is dit mooi. Vroeger op de lagere school hingen er wandplaten van de velden in Indonesie, die komen nu tot leven. Een rechte streep door de velden, komen bij een hele oude poort een dorp in. De weg is meer een pad vol geulen, gaten, onverhard tussen de huizen in. Zijn een mansdiepe fundering aan het maken, hakken, sjouwen, man en vrouw alles met de hand. De pad half versperd. 'Hello' en altijd die vriendelijkheid terug. Komen op een pleintje, echt terug in de tijd. Onder een boom zitten de oudjes te zitten. Een manneke lurkt aan een forse pijp.Kopen een fles bier en de vrouw zet spontaan meteen 2 stoeltjes bij de koelkast. Dompelen ons onder in dit dorpssfeertje. Stukje langs het meer en zo terug naar de oude stad Dali

Dali, vierkant ommuurd met zijn poorten

Het nieuwe Dali ligt verderop in de vallei. De oude stad is een groot vierkant ommuurd met op elke zijde in het midden een groot poortgebouw met de welvende daken. Elke zijde is ongeveer 2km. Heel anders dan Liijang waar talloze steegjes waren en bewerkte huizen maar ookde massa. Hier rechte wegen met zijwegen veel strakker en geen houten versieringen. Wel veel minder toeristen, ze zijn er wel, busladingen, maar valt minder op. Alleen het kruis dwars door het midden van hoofdpoort tot hoofdpoort is het druk, winkeltjes met dezelfde prullaria. Fietsen ergens dit stadje binnen. Hebben een schets als plattegrond, lang niet alles staat er op. Zolang we binnen de muren bllijven komen we vanzelf wel ergens goed uit. En trouwens we hebben geen doel. Slaan links af, de weg loopt dood en dat merken we. Recht op een militair complex, de wachten schreeuwen naar ons. Eeen tje komt uit zijn wachthokje. Nondeju hadden we bijna de 3e wereldoorlog ontketend. Nel pissig, ik kan er wel om lachen maar we draaien snel om en kijken niet meer. In een cel op droge rijst trekt ons niet. Een straatdeel is gericht op de westerse tourist en daar eten we. een keer friet met heerlijk vlees. Leveren de fietsen in en wandelen in de schemer langs de drukte af naar ons knus hotel, voor ons is het een guesthouse