gewoon fietsen in een wereldmetropole

Weer met de fiets de stad in, echt een sensatie. Die hele brede wegen, bij de ring zelfs 10 baans en de hele brede fietsstrook. De kaart geeft de grote wegen aan met naam, dan wat streepjes zonder naam en de stadsdelen, heel summier maar je fiets gewoon ergens naar toe en als je bij een grote weg komt kijk je op de borden dan op de kaart en je gaat weer verder. Simpel want we hebben de tijd en geen doel. Overal is het mooi en genieten. Vooral door de hutongs. Iedereen fiets zo rustig. Dat is wat Beiijng zo bijzonder maakt vertelde men ons, de rust die de fietser uitstraalt in het verkeer. Iedereen beweegt door de straten, geen gehaast, gedrang. Er is vlak bij ons hostel een hele brede winkelstraat, hypermodern met en giga mall. De nieuwste mode van de hele westerse wereld. En vlak erachter de steegjes propvol kraampjes, vol snuisterijen maar vooral etenswaren. Geen hond maar wel schorpioenen op een stokje, ze zijn het er niet mee eens want ze krabbelen nog.

Wat valt ons op:

stad is heel netjes geen rotzooi op straat, heel veel straatvegers

modern en oud wisselen elkaar onverwachts af

nagenoeg niemand zie je op straat roken

heel vriendelijk volk

we vallen op gezien hun positieve reactie, je ziet weinig westerlingen

en echt niet, geen gerochel in deze stads, een leermoment van de chinees van de olympische spelen

de afgeladen fietsen, driewielers, de vele electrofietsen, het moderne autopark

koffie is best prijzig ten opzichte van fris en bier, het bier kost haast niets, zit nu te typen in het hostel met naast me een dikke halve liter voor 0.60 cent, cola flesje 0,20

het eten is overal, kiezen waar een menu in het engels is en dan is er veel keuze. Komen niets te kort. De tentjes in de hutongs slaan we over, ze zeggen waar het stuk is is het goed maar hier is het te chinees.

Let wel we hebben het over Beiijng dus wie weet wat volgt????

ps; kan zijn dat er meerdere berichten komen, internet valt geregeld weg dus telkens opnieuw beginnen. ik heb de tijd jullie ook hahahahah

de chinese muur, een bouwwonder

Om 06:15u stappen we in het busje, die ons met 11 anderen, 2:30 u rijden naar de Muur brengt. Natuurlijk zijn er weer 2 die veel te laat zijn. De chauffeur flipt, tikt met zijn hoofd op het stuur. Nel meteen in de arbeidshouding en brengt rust in het manneke. En druk, die 9 miljoen auto;s halen ze met gemak, en geen todde maar hele nette, strak in de lak en geen deuken. Alleen verkeerscode is iets anders, je rijd zo dat je de ander niet raakt en verder doe je maar wat. Langzaam, hard, links of rechts. Je drukt de ander gewoon weg na wat getoeter en de ander laat het al of niet toe zonder de NL vinger. Geen bumper gekleef. Als het te druk is gewoon over de fietsstrook, de fietser toeter je opzij. We denken dat het getoeter meer is om aan te geven dat je er aan komt en de actie ligt aan de ander.

Nel gaat met de kabelbaan naar de Muur en ik volg het pad. Wat een knoeiwerk, zo ongelijk, ze hadden beter die Muur een stukje korter kunnen maken en voor het geld een goei waterpas kunnen kopen. Nee toch niet want nu hebben ze een waterpas stukken worden te netjes gerestaureerd. Dan is het nog heel pittig om te lopen, met die steile klimmen en dalen, treden van zeker 50 cm.. Maar wauw wat een belevenis. Het lange lint van muur over de bergtoppen, in de verte verdwijnend in de ochtendnevel. Ergens sta je op op dit wereldwonder, voor en achter je de talrijke torentjes, silhouet van muur, stukken verdwijnen in de vallei en duiken verderop weer op. Dwars door het barse landschap van nu al dorre struiken. In de verte akkertjes, geen huis te zien. De grens met Mongolië is de ene zijde de andere China. Mystiek zeker nu het wat heiig is. We beginnen in Jinshanling, dit gedeelte is nog vrijwel authentiek en daardoor niet zo toeristisch, ook voor velen te zwaar. Alleen kunnen we niet helemaal de 10 km naar Sumatai lopen omdat ergens de Muur te zwaar beschadigt is. Daarom stuk heen en weer terug als we maar om 14:00u beneden zijn. Voor Nel komt dit heel goed uit, ziet al dat geploeter na een paar torens niet zitten. Weer zo steil naar boven en dadelijk terug naar zo'n vervallen bouwwerk, 't zal wel. De cultuurbarbaar!!!. Maar het is ook heet, benauwd. En ik,ik zou wel heel de Muur willen lopen van begin tot einde, echt heel vet om zo te mogen lopen. Over die eeuwen oude stenen, die met ontiggelijk veel doffe ellende gelegd zullen zijn door de eenvoudige arbeider. Er zijn best wel meer wandelaars maar hele stukken loop je alleen in de rust, een fazant roept ergens in de diepte.

Mooi op tijd is toch iedereen bij het restaurant, ook Poppedeintje. Chinees meidje dat zich wel heel mooi vindt en dan ook overal poseert op haar poppenschoentje. Haar fatje draagt haar zijden jasje. Ze zal hem, voor vanavond, wel wat beloofd hebben. Eenvoudig maar goed eten en natuurlijk die k.. stokjes, vlees en stuk sla kun jer er wel aansteken maar probeer eens een rijstkorrel. Na wat gehannes, niks op men boks, en volle maag.

De terugreis is zwaarder dan al dat geloop, grote wegen maar heel, heel veel verkeerslichten en dan natuurlijk de spits. Het is door de dag heen al druk maar de spits. Heel heel heel druk ( spreek het uit als Jochem Meijer). Kei gave dag gehad.

Beiijng, smeltkroes van modern en weleer

Hoezo efficient, eerst vleigen we naar Parijs, stappen over en weer terug over Flevoland, de Wadden zo Denemarken, Rusland.Goed zicht en zo zien we lange tijd Siberie onder ons voor trekken. Eindeloze leegte, helemaal duidelijk als in het donker her en der een of enkele lichten opdoemen. Net boven Omsk, Novobriski en Ulan Batar zowat hetzelfde als 2 jaar geleden met de trein. Puike verzorging door Air France.

Omstreeks 06:00u, bij jullie net bedtijd, 6 uur verschil, zijn we op zoek naar de metroen meteen druk, druk, nee knetterdruk. Met koffer en grote rugzakde meute in, durdouwen en snel een hengsel vast. Kijkend over al die zwartekoppies, nog fris,gaan werken. Wij moe maar onze vakantie is al begonnen. Jade hostel is prima, relaxt met mooie 'huiskamer'. Gaan meteen de hutongs in, een doolhof vansmalle ommuurde steegjes met erachter dehuisjes. Het dagelijks levenmet de chinese cultuur van allee tijden.Verscholen tussen de grote brede wegen en moderne hoge gebouwen. Op straat het kaartspel, afgeladen fietsen, de was doen, winkeltjes'van Sinkel'. En altijd vriendelijk maar ook aankijken en verholen wijzen. Als men je aanspreekt in het engels en zeggen kenne NL met Amsterdam, geheid willen ze je mee lullen naar een atelier of theehuis. Helaas is het dan moeilijk onderscheid te maken tussen degene die wel willen praten en hun engels willen leren. Tegen etenstijd, voor ons dan want hier eten ze de hele dag door gezien de vele stalletjes, restaurantjes. Stikt van de chinezen maar nergens de chinees, geen bami en zeker geen babi pangang. Nou dan maar iets van de kaart, gelukkig engels ondertiteld. Maar wel met stokjes, wat een geknoei, een stukje sla kun je er wel aansteken, brokje vlees ook maar die risjtkorrel echt niet.

vandaag met de fiets de stad in, brede fietsdelen zeker bij het plein van de Hemelse vrede. Alleen de auto slaat gewoon af ook al staat je licht op groen. Paar keer stoppen, ff wenne en dan gewoon blijven doortrappen ze stoppen wel. Geen vinger of toeteren. Geweldig om zo te fietsen in deze hectiek. Mao passeren we, ontiggelijk druk bij de Verboden Stad.9 miljoen fietsen in Beiijng is alleen voor de verkoop gezongen want zoveel zijn er echt niet, Den Bosch heeft er dan zeker 90 miljoen. Giga veel groepen, met petjes, ook oranje, voorop de leider met schetterende megafoon. Om het plein van de Hemelse Vrede is een heel eind. Hele brede stroken naast de 8 baans weg. In een hutong is het weer smal en heel gezoek om niet te verdwalen. Hele dag op gemak genieten van alles wat we voorbij rijden , telkens anders, echt genieten. Al weer zoveel gezien en nog maar pas aan de gang hoe houden we het vol maar we gaan er voor.

houwdoe